“Hayal ettiklerine ulaşmak için başkalarına bağlı olursan gerçekleşmesinin zor olduğunu öğrendim.”
‘Bugün ne öğrendim?’ bölümünü hazırlama fikrini oluşturduğumda, ara sıra küçük küçük notlar almaya başladım. Bir gün, pat diye döküldü yukarıda yazdığım cümle düşüncemden kalemime. Uzun zamandır bir köşede durdu paylaşmadım. Aslında bunu kendim için yazmıştım ama sonra etrafımda ki insanların kurdukları cümlelere daha dikkatli bakmaya başladım ve çoğumuzun aynı kısır döngüde olduğunu fark ettim. Eyleme geçmek için şartların oluşmasını bekliyoruz, bunun için çaba sarf et
miyoruz. Eğer bu şartları, başka birinin eylemine bağladıysak döngü içinde kıvranıp duruyoruz.
Hep bekliyoruz, birilerinin gerçekleştirdiği eylemden sonra harekete geçmeyi. Şu olduktan sonra bu olacak. Bu kişi şöyle yaptığında ben de şunu yapacağım vs. Öyle bir neden sonuç ilişkisi kurmuşuz ki farkında bile değiliz, başkasına bağlanmışız hareket edebilmek için. Kendi hayatımız için bir şeyler yapmayı başkalarının harekete geçmesine odaklamışız.
Peki hiç düşündünüz mü? Karşı taraftan beklediğiniz destek hiç gelmeyecekse ya da sizin hazır olduğunuz zamanda gelmeyecekse… Peki ya diğer kişinin hayatında da beklediği bir şey varsa?
Harekete geçmek için koşulların gerçekleşmesini beklemeyelim o koşulların oluşması için biz çaba sarf edelim.
Sevgilerimle,
Dilek Söylemez
