TRT ‘ de bir program var, adı “Ömür Dediğin” ömrünün son demlerindeki bir kişi ile röportaj yapıyorlar. Hikayesini anlatan kişi çocukluğundan itibaren yaşantısından kesitler anlatıyor.
Her hayat bir yol aslında.. Sahibinin yolu… Yollar bazen kesişse de herkes kendi çizgisinde gidiyor.
“Hayat ona ne yüklediğinle anlam bulur” demiştim… Bu programda izliyorum, herkesin anlamı farklı…
Hayalleri,özlemleri,duaları var…. Olmak istedikleri ve yapmak istedikleri var… Gerçekleştirdikleri, gerçekleşmeyenler için kırıklıkları var… Ömrün son demlerinde de bunları değerlendirmesi var.. Bu anlamda izlerken bazen pek çok yerlere giderim bu programda..
Her yaşta, herkes, aynı gerçeklikle yüzleşiyor. Çocukluk, gençlik, yetişkinlik yıllarında farklı değerlendirmelerle anlamlandırıyor hayatı.. Asıl olan “bence” keşke dememek ya da daha da önemlisi, keşkeleriyle “kabullenebilmek”
Keşkesiz bir ömür diliyorum hepimize…
Çok doğru…
????
ben de rastladıkça izliyorum..
bana hep yaşamlar acı geliyor…Ömrün son demin de yanlz kalış 🙁
insan kendine paye çıkartıyor bu programda çokça…