Büyülü bir şey var yağmurun sesinde
tıkır tıkır cama vuruken,
yaşadığını hatırlarsın…
Şimşekler çakarken, aydınlanan odanda
irkilirsin..
Yaradanı hatırlarsın…
Gökgürlediğinde, korkarsın belki önce,
sonra şükrün artar güvenliğine…
Güvende olmayanları da hissedersin derinden,
kendiliğinden…
Yağmurun o hırçın,
kudretli ihtişamından sonra gelen sessizlik yok mu,
her şeyin bir sonu olduğunu hatırlatır bize…
Huzurlu bir “toprak kokusu” eşliğinde…
