Yeterli Anne Baba Sorunsalı

Uzun zamandır devam etmek istediğim bir konu vardı. Farklı açılardan yazdım çizdim ama paylaşmak içime sinmedi. Sonra öfke ile ilgili bir yazı yazdım. Ancak, o yazıda bahsettiğim mükemmel annelik kavramındaki ironi ve tutumlarımız hakkında detaylı yazamamıştım. İşte, bu yazıyla nihayete ereceğimi hissediyorum.

Mükemmel annelik, yeterli annelik, babalık… Kime göre? Neye göre? Hangi beklentilere göre? Yazının sonunda bu konuda bir haber vereceğimi bildirerek şimdilik bu kısmı geçiyorum.

Gelelim, iki yazı öncesindeki yarım kalan tutumlar konusuna.

Tutumlarımız nereye dayanıyor?

Çocukluktan itibaren gözlemlediğimiz, duyduğumuz ya da bize dikte edilen inançlarımıza! Sorgulamadan kabul ettiğimiz yaşlara dayanır ve hala sorgulamadan öyle davrandığımız inançlarımız bile vardır. Zamanla bu inançlar, tutumlarımıza ve davranışlarımıza dönüşürler.

İnce giyinirsen hasta olursun. Bu bir inançsa, nereden gelmiştir?

Başarılı olmak için çok çalışmak gerekir. Tabağa konulan yemek bitmezse çocuk doymuş olmaz. Böyle inançlarınız var ise sizce bunlar nereden geldi? Kesin olarak doğrular mı?

Bu ve bunun gibi sorgulamadan kabul ettiğimiz inançlar, çocuklarımıza karşı tutum ve davranışlarımızı etkiliyor.

Çocuğumuzun yaptığı bir davranış için, verdiğimiz aşırı tepkilere bakalım: Acaba hangi inancın sonucunda verdik o tepkiyi?

Yemekte kalan son kırıntıları zorla çocuğun ağzına dayamadık mı? Aman Allah’ım! O son lokmayı yemezse aç kalır.

Başarılı olmak için çalışmak gereklidir de, bunun limitini belirleyecek kimdir? Kime göre, neye göredir? Peki, başarılı olmak ne demektir?

Ya, ince giyinirsen hasta olursun inancına ne demeli? Benim de severek uyguladığım bir kalıptır. Kalın giyinmeleri için zorladığımda ilişkim bozuldu çocuklarımla. Çünkü onlar özellikle evde, ince kısa kollu dolaşmayı seviyorlar ve kalın giydirirsem agresif oluyorlardı. Hele uyurken kalın giydirmişsem, gece bize zindan oluyordu. Bunu anlamam zaman aldı. Onların kalın, ince ve üşüme algısı benimkinden farklıymış, dediğim gibi kendi isteğime göre zorladığımda iletişimimiz bozuldu.

Bakın bu kısımda size hem bir haber vereyim hem de bu inancın beni nerelere sürüklediğini göstereyim. Geçtiğimiz günlerde ebeveyn tutumları ile yazdığım tüm yazıları derledim, topladım ve bütünleştirdim. Dilerseniz, Google Play kitaplar bölümünden indirebilirsiniz. İsmi de ‘YETERLİ ANNE BABA’ ( Burada parantez açıp içimdekileri söylemeden geçemeyeceğim. Bu isim aslında ironi içerir. Anneler ve son zamanlarda babalar da, ebeveynlik rollerinin önüne bir sıfat getirmekte son derece yaratıcılar. Aslına bakarsanız, herhangi bir sıfatla tanımlayarak sınırlandırılamayacak kadar engin bir dünya EBEVEYNLİK. Her halini içinde barındıran anneyiz. Her halini içinde barındıran babayız sadece. Yeterli miyiz peki? Kime göre, neye göre, hangi beklentilere göre? Bu sıfatlar aslında bizi daha fazla sorgulamaya itiyor. Genel bir ifadeyle bakacak olursak, ‘Yeterince yeterli miyim?’ diye sorgulamadan edemiyor insan. Parantez fazla açık kalmış, kapatıp asıl konuya dönüyorum.)

E-kitap google da onaylandıktan sonra, eşimle kitabın ismi hakkında konuşuyorduk. Oğlum kitabın adını duyunca dedi ki: ‘Anne sen yeterli değilsin, hatta fazlasısın.’

Bu cümle ile bana iltifat mı ediyor, yoksa ne demek istiyor diye düşünürken sordum. ‘Ne için fazlayım?’

‘Çünkü fazla atkı ve fazla şapka takıyorsun’ dedi.

Tatil nedeni ile her gün, hava soğuk olsa da dışarı çıktık. Atkı, şapka, -tamam şapkalar diyelim- çocuğuma fazla gelmiş ve beni böyle tanımladı. Fazla olarak!

Benim yeterli gördüğümü o fazla olarak nitelendirmişti. Oysaki ben, montun içine hırka da giydirmediğim için kendimi kötü hissediyordum 🙂

Özetle, inandığımız düşünceler zamanla tutumlarımıza dönüşüyor. Tutumlarımız da ortaya çıkan davranışlarımızla gözlemleniyor. Bizim çocukluğumuzdan getirdiğimiz inançlarımız ile çocuklarımızın davranışları çeliştiğinde ise, olanlar oluyor!

E-kitapta da söylediğim gibi, hayat bir yolculuk. Anne baba olarak da ebeveynlik yolculuğumuzda yalnız değiliz. Çocuğumuz önde, çocukluğumuz arkada yola devam ediyoruz.

Sevgilerimle