Iki cocuklu bir aile hafta sonunu piknik yaparak gecirmeye karar veriyor. Piknik yerine vardiklarinda anne yemegi hazirlarken,cocuklar babalariyla birlikte yuruyuse cikiyor. Uzun bir yuruyusten sonra oldukca yorulan kucuk cocuk yalvarircasina bakan gozlerle,
“Babacigim cok yoruldum. Lutfen beni kucaginda tasir misin?” diyor.
Baba; “Ben de yorgunum oglum”‘ der demez cocuk aglamaya basliyor. Baba tek kelime etmeden agactan bir dal kesiyor. Dali bicakla bicimlendirip, cocuga zarar vermeyecek bicimde yontuyor. Sonra dali ogluna verir. “Al oglum, sana guzel bir at” diyor. Cocuk sevincle dal parcasindan yontulmus ata biniyor ve sevincle sicrayarak, ata vurarak annesinin yanina dogru gitmeye basliyor. Babasini ve ablasini geride birakmistir bile…
Baba gulerek kizina: “Iste yasam budur kizim. Bazen zihnen yada bedenen kendini cok yorgun hissedeceksin. Iste o zaman kendine degnekten bir at bul ve nese ile yoluna devam et. Bu at bir arkadas, bir sarki, bir cicek, bir siir yada bir cocugun tebessumu olabilir.”
Degnekten atiniz hic eksik olmasin
